Saganaki - przystawka ze smażonego sera.

Saganaki jest przystawką, którą robimy z twardego sera kefalotiri, kaseri, haloumi a nawet z fety.

Kroimy ser w kawałki grubości 1-2 cm. 

Podgrzewamy oliwę na patelni i smażymy ser na średnim ogniu.

Możemy go rownież przed smażeniem, obtoczyć w mące.

Moczymy go wtedy najpierw w wodzie, a następnie obtaczamy z obu stron w mące.

Smażymy aż się zarumieni. 

Przed podaniem skrapiamy sokiem z cytryny.

SMACZNEGO !

Jestem pewna, że ta przystawka przypadnie Wam do gustu 😃

Diples - greckie faworki bożonarodzeniowe.

 

Diples to grecki deser wykonany z cienkiego ciasta. Można go porównać do naszych faworków. Ciasto wałkowane jest na długie paski, zawijane w rulon i smażone na głębokim tłuszczu a następnie zamaczane w miodzie. Najczęściej  diples Grecy przygotowują w okresie Świąt Bożego Narodzenia. 

Składniki:

2  1/2 filiżanki mąki

3  jajka

4  łyzki koniaku

1   łyżeczka proszku do pieczenia

2   łyzki cukru

olej do smażenia

1 filiżanka miodu

1/2   filiżanki wody

grubo posiekane orzechy , cynamon

Mąkę mieszamy w misce z proszkiem do pieczenia. Jajka ucieramy z cukrem i koniakiem , dodajemy do mąki i wyrabiamy na jednolitą masę . Ciasto odstawiamy na pół godziny i znowu wyrabiamy (ciasto powinno nadawać się do wałkowania). Wałkujemy bardzo cienki placek , kroimy go w szerokie paski np. takie jak na faworki. Ciastka smażymy na oliwie na bladozłoty kolor. Przygotowujemy syrop rozpuszczając miód w wodzie. Usmażone diples polewamy syropem i posypujemy orzechami i cynamonem.

Proste i pyszne słodkości !

Smacznego !

Kourabiedes - greckie ciasteczka bożonarodzeniowe.

 

Kourabiedes - greckie maślane ciasteczka bożonarodzeniowe z kruchego ciasta, najcześciej z kawałkami migdałów, obsypane bogato cukrem pudrem.

Wykorzystam dziś przepis bardzo znanego Szefa Kuchni i Eksperta Kulinarnego.

Teo Vafidis - bo o nim mowa to również wspaniały ambasador kultury i greckiej kuchni w Polsce. 

Składniki:

1 kg masła

2 szt. cukru waniliowego

2 żółtka jaj

1 proszek do pieczenia

150ml koniaku

200 gr. cukru pudru

500gr. posiekanych migdałów

2 kg mąki

cukier puder do posypania

200 ml wody różanej 

Sposób przygotowania:

W misie ucieramy masło na białą, puszystą masę, dodajemy (ciągle ubijając)cukier puder, żółtka, koniak, migdały, mąkę, proszek do pieczenia i cukier waniliowy. 

Całą masę wyrabiamy do uzyskania jednolitej konsystencji. Porcjujemy ją na dowolny kształt, kładziemy na blasze i pieczemy w rozgrzanym do 160 stopni piekarniku przez ok. 20 min. 

Po upieczeniu ( jeszcze gorące) skrapiamy wodą różaną i posypujemy obficie cukrem pudrem.

Sokrates autorem pierwszych ekologicznych domów.

Większość z nas zna starożytnego filozofa greckiego Sokratesa żyjącego w latach 469-399 p.n.e. ale niewielu z nas wie, że był on autorem pierwszych ekologicznych domów. Sokrates jako jedyny w tamtych czasach zdał sobie sprawę, że gdyby domy budowano biorąc pod uwagę pozycję słońca, byłyby cieplejsze zimą a chłodniejsze latem. W trakcie swoich spotkań z uczniami przedstawił dowody na to, że takie domy są bardziej użyteczne a mieszkanie w nich dużo przyjemniejsze. Jego nowatorskie jak na tamte czasy rozwiązania, szybko rozprzestrzeniły się w starożytnej Grecji i przy budowie domostw zaczęto zwracać uwagę na to by większość okien w pomieszczeniach wychodziła na południe a jak najmniej na północ.

Olynthos /Olinthos/ pierwszym ekologicznym i słonecznym miastem Starożytnej Grecji.

Wykopaliska archoelogiczne prowadzone na terenach greckich miast i osad świadczą o tym, że wiele z nich zostało zbudowanych według rozwiązań proponowanych przez Sokratesa.

Przykładem tego jest starożytne miasto Olynthos znajdujące się na półwyspie Chalkidiki.

Jak widać na zdjęciu wyżej osada składała się z segmentów budowlanych oddzielonych drogami szerokości 5 metrów.W skład takiego segmentu wchodziło 5 domów po każdej stronie ulicy, pomiędzy którymi był wąski chodnik.

Domy z Olynthos są najstarszymi jakie są znane i jedynymi z epoki klasycznej. 

Rozwiązania architektoniczne wykorzystane w tamtych czasach zostały powielone przy budowie innych miast. W wyniku tego, rozwiązania architektoniczne zaproponowane przez Sokratesa dotarły do terenów dzisiejszej Bułgarii.

Starożytnemu miastu Olynthos poświęcę osobny wpis na blogu.  

W tekście wykorzystałam zdjęcia ze stron greece.com oraz z Wikipedii. 

Odeon Heroda Attyka - najbardziej majestatyczna scena Aten.

Na zdjęciu Odeon Heroda Attyka w Atenach.

Jednym z legendarnych miejsc położonych  u stóp Akropolu na południowo-zachodniej stronie jest Odeon Heroda Attyka. Wielu z Was może miało okazje odwiedzić go oglądając przedstawienie teatralne lub biorąc udział w koncercie albo innym wydarzeniu artystycznym. Został on wybudowany w latach 160-174 n.e. z pieniędzy bogatego ateńskiego polityka, mówcy i nauczyciela na cześć jego zmarłej żony. I choć dziś przypomina teatr to jak większość odeonów wybudowanych w czasach rzymskich, w starożytności był przykryty dachem. Jego budowla jednak do końca nie podąża za rzymskim prototypem. Wyrzeźbiony został w skale Akropolu w przeciwieństwie do rzymskich odeonów, które budowano na płaskim terenie. Czasy świetności odeonu przerwał najazd Herulów. Budynek strawił pożar i nie został on już odbudowany. Pod koniec rzymskiego panowania włączono istniejące części Odeonu do muru wybudowanego w mieście. Dalej w XIII w n.e. jego wysoka ściana stała się częścią średniowiecznej fortyfikacji Aten nazwanej Rizokastro. Z przeprowadzonych tam wykopalisk można przypuszczać, że to miejsce było wykorzystywane również do organizowania pojedynków i walk byków.  Znaleziono tam też fragmenty ruin maleńkiego kościoła.

Odeon Heroda Attyka 1864 rok -autor Henri Beck- zdjęcie archiwalne. 

Pierwsze wykopaliska w tym miejscu miały miejsce w 1848 roku. Usunięto wtedy ogromne ilości ziemi i fragmenty ruin zabytków architektonicznych i rzeźbiarskich pochodzących z Akropolu.

I tak w 1867 roku wystawiono pierwszy spektakl.

Idąc ulicą Areopagitou do placu przed Odeonem można podziwiać wciąż atrakcyjną fasadę budowli.Wysokie ściany z dużymi otworami, łuki i przejścia tworzą zachwycający widok. Duże fragmenty fasady uległy zniszczeniu co spowodowało, że straciła sporo z wcześniejszego wyglądu. Na zdjęciu na dole możemy zobaczyć jak prezentowała się w starożytności. 

zdjęcie ze strony triantafylloug.blogspot.com

Jak widać straciła wiele na przestrzeni czasu ze swojego pierwotnego wyglądu. Na podstawie badań archeologów wysokość budynku w centralnym miejscu wynosiła 44 metry. Dziś najwyższy ocalały fragment fasady jest na wysokości 28 metrów. Patrząc na zdjęcie widzimy poza tym, że z przodu było dodatkowo wąskie pomieszczenie, prawdopodobnie pełniące funkcje garderoby, a po obu jego stronach po dwa wejścia do Odeonu.

 Odeon Heroda Attyka od wewnątrz. 

Pierwotnie każde z czterech wejść prowadziło do jednego z prostokątnych pomieszczeń, z których można było dostać się w różne miejsca budowli. 

Widownia podzielona była na dwie części. Dolna część ma 20 rzędów siedzeń wykonanych z marmuru. Warto zwrócić uwagę na pierwszy rząd różniący się od pozostałych. Ma on też swoją nazwę « Προεδρία » /czyt.proedria/, siadali w nim tylko najwyżsi urzędnicy. Dlatego siedzenia wykonane były wyjątkowo starannie. Mają one oparcie na plecy, a te które znajdują się na końcach rzędu maja też oparcie na rękę, przyozdobione są u podstawy motywem łapy lwa. Od reszty rzędów siedzący urzędnicy oddzieleni byli przejściem. Ostatni rząd dolnej części widowni ma również oparcie na plecy. Górna część widowni ma 19 rzędów. W sumie Odeon może pomieścić obecnie 5000 osób. 

Pierwotnie liczył 32 rzędy i mieścił około 6000 osób. 

                                                     

Orchestra ma kształt półkola o średnicy 19 metrów. Wyłożona została na przemian białymi i czarnymi płytami marmurowymi w kształcie rombu . Wykończona jest na brzegach pasem płyt marmurowych w tych samych kolorach. By woda deszczowa łatwiej odpływała na zewnątrz w płytach porobiono otwory. Ściana, która ocalała do wysokości 28 metrów skonstruowana jest z trzech kondygnacji. W znajdujących się łukowatych otworach umieszczone były dawniej posagi. 

Pomieszczenia klatek schodowych były wyłożone mozaiką podłogową o geometrycznych i linearnych wzorach. Dach według starożytnych przekazów był wykonany z drzewa cedrowego. Wschodnia strona Odeonu połączona była z zadaszonym budynkiem zbudowanym przez króla Pergamonu Eumenesa. 

Od roku 1957 Odeon Attyka  jest miejscem ważnych wydarzeń kulturalnych i artystycznych. Koncerty i spektakle artystów z całego świata gromadzą co roku w ramach Festiwalu Ateńskiego tysiące wielbicieli sztuki. Na scenie Odeonu występowali m.in. Luciano Pavarotti, Maria Callas a z polskich artystów Zbigniew Preisner z prapremierą „Requiem dla mojego przyjaciela”. Poza koncertami Odeon jest zamknięty. Można go zobaczyć jedynie z lotu ptaka lub zwiedzając Akropol. 

Na koniec dołączam zdjęcia z jednego z koncertów, które odbyły się minionego lata w Odeonie. 

Autorem zdjęć z tego muzycznego wydarzenia jest Magdalena Matuła.

Autor tekstu: Renata Karagiannaki 

W artykule wykorzystałam też zdjęcia nieznanych autorów skopiowane z internetu. 

Tak dwa lata temu Polacy świętowali w Atenach Narodowe Święto Niepodległości.

Budynek Centrum Wystawowo-Kongresowego w Zappeio oświetlony w barwach narodowych Polski. 

Zdjęcie z 2018 roku, autor-Robert Kul. 

Obchody Narodowego Święta Niepodległości - 11 listopad 2018 roku-Ateny-wspomnienie.

Dwa lata temu z okazji 100 rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Polskę, w stolicy Grecji odbyło się wiele ciekawych imprez zorganizowanych przez Ambasadę Polską w Atenach. 

Myślę, że dziś z racji Święta warto wrócić pamięcią do tamtych dni.

Ateny dołączyły do wielu państw na całym świecie, które na cześć Polski oświetliły centralne budynki w biało-czerwonymi barwami.

Budynek Zappeio przyozdobiły nocą narodowe barwy Polski. 

 

Tysiące osób tego dnia przybyło do Ogrodów Narodowych w centum Aten by wziąć udział w obchodach Święta Niepodległości. 

Muzyka, śpiew, taniec i tradycyjne polskie potrawy towarzyszyły wszystkim  przez wiele godzin. 

Nie zabrakło pieśni patriotycznych i barwnych występów zespołów folklorystycznych. 

Warto wspomnieć wspaniały recital utworów Chopina, wykonany przez wspaniałych utalentowanych muzyków-duet Artur Sychowski  i Magdalena Hierowska-Sychowska.

Dodam, że przez dwa dni budynek Zappeio gościł dwie wystawy tematyczne zatytułowane „O Polsce” i „Ojcowie Niepodległości”.

W podziękowaniu za gościnność obiecaliśmy Grekom, że będziemy świętować razem z nimi 200-lecie odzyskania przez nich niepodległości w 2021 roku. 

W tekście wykorzystałam także zdjęcia z portalu informacyjnego gazety „Kathimerini”.

Fakies - czyli grecka zupa z soczewicy

To bardzo sycąca i zdrowa zupa, podajemy ją z odrobiną oliwy i octu. Zamiast octu polecam dodać cytrynę, pomoże  organizmowi ona wchłonąć żelazo zawarte w soczewicy. Zapraszam do wykonania. 

Składniki: 

500g soczewicy

60 ml oliwy z oliwek 

2 ząbki czosnku 

2 cebule drobno pokrojone 

2 marchewki starte lub drobno pokrojone 

koncentrat pomidorowy 

2 pomidory pokrojone w kosteczkę 

przyprawy do smaku / oregano,rozmaryn,liść laurowy/

Wykonanie :

W rondlu zalewamy soczewicę wodą.Doprowadzamy do wrzenia, gotujemy przez kolejne 10 min.Odsączamy.Do rondla wlewamy oliwę, czosnek, cebule, marchew i podsmażamy lekko około 5 min.Dalej dodajemy odsączoną soczewicę.Zalewamy wodą / około 1 lit/.Dodajemy przyprawy i doprowadzamy do wrzenia.Zmniejszamy ogień i gotujemy przez kolejne 10 minut.Dodajemy koncentrat i pokrojone pomidory oraz sól i pieprz wedle uznania.Przykrywamy i gotujemy dalej na wolnym ogniu około 30-40 minut, mieszając co chwile, aż nasza soczewica będzie miękka.

Smacznego !😋😋😋

17 listopada - rocznica strajku studentów Politechniki Ateńskiej.

 

W nocy z 16 na 17 listopada 1973 roku budynki Politechniki Ateńskiej zostały otoczone przez wojsko.

Dwa czołgi zablokowały boczne bramy wejściowe uczelni przy ulicach Tositsa i Stournara a trzeci stał na wprost bramy głównej. Próby negocjacji nie przyniosły żadnego porozumienia.

Dimitrios Joanidis dowódca akcji rozkazał rozbicie bramy wjazdowej na teren uczelni i pacyfikację protestujących studentów. 

O 3 nad ranem 17 listopada został wydany rozkaz najazdu. 

Zginęło około 200 osób, kilkaset osób zostało rannych i blisko 2400 aresztowanych.

Co było przyczyną protestów ?

Wszystko zaczęło się 14 listopada  gdy policja aresztowała za uczestnictwo w nielegalnej demonstracji grupę studentów Uniwersytetu Ateńskiego.

W efekcie tego studenci postanowili rozpocząć strajk przeciwko juncie czarnych pułkowników. 

Warto dodać, że demonstracja, w czasie której doszło do aresztowań była zorganizowana w 6 rocznicę śmierci Jeorjosa Papandreou trzykrotnego premiera Grecji.  

Przeciwnikiem rządów Papandreou był król Konstantyn II. 

W kwietniu 1967 roku miał miejsce wojskowy zamach stanu, który zapoczątkował juntę czarnych pułkowników. Papandreou został aresztowany i zmarł w listopadzie 1968 roku. 

Jako ciekawostkę tutaj wspomnę, że jego wnukiem jest Jorgos Papandreou długoletni poseł i przewodniczący partii PASOK. 

W 1981 roku PASOK ustanowił na pamiątkę tamtych wydarzeń Święto Politechniki. Co roku w szkołach organizowane są uroczyste akademie. Uczniowie śpiewają rewolucyjne pieśni i dumnie wznoszą okrzyki charakterystyczne dla tamtych dni «Ψωμί  Παιδεία  Ελευθερία» co oznacza „ Chleba  Edukacji  Wolności”. Przed budynkiem Politechniki Ateńskiej odbywają się obchody związane z rocznicą powstania studentów. Bramy uczelni są otwarte dla każdego kto chce złożyć hołd ofiarom strajku. Grecy w tych dniach licznie odwiedzają dziedziniec Politechniki Ateńskiej by złożyć kwiaty przy pomniku wzniesionym ku czci bojowników powstania. Punktem kulminacyjnym obchodów jest marsz protestacyjny do siedziby Ambasady USA w Atenach.

W tekście zostały wykorzystane zdjęcia skopiowane z internetu.

Śmierć i obrzędy związane z pochówkiem w Starożytnej Grecji.

Starożytna filozofia grecka chciała by dusza ludzka była niezniszczalna. Platon i Sokrates uważali duszę za nieśmiertelną uwięzioną w nietrwałym ludzkim ciele.W starożytnych Atenach obywatele mieli obowiązek zająć się pochówkiem swoich bliskich. Jeśli się z niego nie wywiązali, byli zobowiązani zapłacić grzywnę, często tracili swoje prawa a nawet byli wydalani z miasta. 

Śmierć i pochówek zmarłego.

Starożytni Grecy troszczyli się o ciało zmarłego. 

Myli go, ubierali w czyste białe ubranie i kładli na łóżku lub na stole nogami skierowanymi w stronę wyjścia. Jego głowę  kładli na poduszce udekorowanej kwiatami.

Dookoła zmarłego gromadziła się jego rodzina, krewni oraz przyjaciele i opłakiwano jego smierć. 

Pogrzeby w starożytności odbywały się tylko w nocy. W ustach zmarłego umieszczano monetę-obol, aby mógł zapłacić Charonowi za przewiezienie łodzią przez rzekę Styks do Hadesu. Kładziono też ciastka miodowe obok zmarłego bo wierzono, że pomogą one udobruchać psa Cerbera strzegącego wejścia do Podziemia.

Po ceremonii krewni myli się wodą przyniesioną z innego domu i przygotowywali posiłek. Następnego dnia dokładnie sprzątano dom używając do tego wody morskiej. Trzy, dziewięć, trzydzieści dni i rok po śmierci składano ofiary i organizowano uczty na cześć zmarłego. 

Pod koniec lutego starożytni mieli święto pamięci zmarłych tzw. Χύτροι / Hytroi/. W glinianych garnkach przygotowywano owsiankę z różnych nasion, która trzeba było zjeść przed zapadnięciem zmroku. Wszyscy wtedy udawali się na cmentarz by uczcić zmarłych i złożyć ofiary

Starożytne fryzury greckie i sposoby pielęgnacji włosów.

Starożytne greckie fryzury są uważane za ponadczasowe i do dziś inspirują współczesnych fryzjerów.

O tym jak starożytne kobiety dbały o włosy postaram się przybliżyć w tym wpisie.

Pielęgnacja włosów w Starożytnej Grecji zaliczana była do codziennych bardzo istotnych zajęć.

Mieszając różne naturalne składniki i mineralne maście uzyskiwano barwniki do farbowania włosów. Jednym z najbardziej popularnych była henna posypana drobinkami złota. Najpopularniejszym kolorem włosów był w Starożytnej Grecji blond. Nie znamy jednak dokładnej procedury rozjaśniania włosów w tamtym okresie. 

Starożytny poeta grecki Menander / Menandros / opisuje, że rozjaśnianie włosów po umyciu i nałożeniu określonej maści, wymagało przebywania na słońcu przez wiele godzin.

Mieszano ugotowane żółtko z miodem i wycierano to we włosy. Następnie owijano głowę i dopiero następnego dnia myto włosy i smarowano oliwą z oliwek. 

Na wypadanie włosów używano aloesu z winem.  By zaś zamaskować siwiejące włosy wcierano tłuszcz niedźwiedzi lub smarowano maścią z robaków. Żeby włosy były elastyczne i lśniące nakładano oliwę z oliwek lub z pąków drzewa laurowego czy cedru. Kobiety czesały włosy kilka razy dziennie korzystając z pomocy niewolnic lub przyjaciółek.

W Starożytnej Grecji przedłużano również włosy i noszono peruki. Nie były one jednak zbytnio powszechne w użyciu.

Zabiegów pielęgnacyjnych, strzyżenia i czesania można było dokonać w specjalnie przeznaczonych do tego miejscach.

Do suszenia włosów używano specjalnych narzędzi, które wkładano do ognia, po czym wydzielające się z nich gorące powietrze pomagało osiągać wymagane rezultaty.

Używano też nożyczek, których kształt był podobny do współczesnych. Do falowania i kręcenia włosów używano miedzianego lub metalowego pręta o nazwie kalamistiras.

W tamtym okresie najczęściej spotykanymi fryzurami były ozdobne, pięknie zaplątane warkocze oraz koki. Uczesanie dopełniało ozdobienie włosów kwiatami, kawałkami materiału lub biżuterią.

Grzebienie wykonywano z ołowiu i były one jednym z niezbędnych dodatków kobiety.

Długie włosy były w tamtym okresie przywilejem kobiet wolnych. Niewolnice i kobiety opłakujące smierć bliskiej osoby zazwyczaj miały włosy krótsze.

W poście wykorzystano zdjęcia z internetu.