26 września czarna rocznica - oblężenie Akropolu przez Wenecjan w 1687 roku

Przez cztery dni doża Wenecji Francesco Morosini za pomocą armat i moździerzy oblegał okupowany przez Turcję Akropol ze wzgórz Filopappos, Pnyks i Areopag.

Wieczorem czwartego dnia, a dokładnie w piątek 26 września, wystrzelony pocisk przebił otwór w dachu Partenonu i spowodował zapalenie dużej ilości prochu przechowywanego wewnątrz przez Turków.

Eksplozja, która nastąpiła, przełamała świątynię na pół. Zawaliły się  trzy z czterech ścian nawy i runęło trzy piąte płaskorzeźb fryzu. Dach został całkowicie zniszczony. Upadło także sześć kolumn od strony południowej, osiem od północnej i wszystko, co pozostało ze strony wschodniej, z wyjątkiem jednej kolumny. Kolumny wraz z upadkiem zabrały ze sobą ogromne marmury architrawów, tryglify i metopy.

Eksplozja i wybuchy wywołały ogromną panikę. 

Od kawałków marmurów które pod wpływem eksplozji rozprysnęły się na wszystkie strony zginęło trzystu Turków. Ogień zaś rozprzestrzenił się na okoliczne budynki.

Rekonstrukcja eksplozji Partenonu z roku 1687  - autor Costa Gavras - Ministerstwo Kultury Grecji

Ponieważ nie było wystarczającej ilości wody, ogień rozprzestrzeniał się przez całą noc i  kolejny dzień. Płonął Akropol.

29 września podpisano traktat. Turcy zapewnili sobie gwarancję życia i swobodę wyjazdu wraz z prawem do zabrania takiego bagażu, jaki mogli unieść na ramionach, z wyjątkiem broni i amunicji.

Turcy poddają się w południe 29 września, pozostawiając trzystu zabitych niepochowanych.

Flaga Wenecji zostaje podniesiona na Akropolu, przed Propylejami.

4 października uzgodniono które statki, wywiozą Turków z Aten. 

Marsz chorych i rannych z Aten do Pireusu trwał wiele godzin, a po drodze różni najemnicy atakowali ich, aby kraść i gwałcić kobiety, ponieważ Wenecjanie, łamiąc porozumienia, nie zapewnili im ochrony.

Akropol został zajęty przez Wenecjan. 

Hrabia Pompejusz został mianowany naczelnikiem. 

Pierwszą rzeczą do zrobienia dla Wenecjan było zakopanie zwłok, które nie były pochowane przez około dziesięć dni i spis porzuconego materiału wojennego. Jednocześnie prowizoryczne ekipy próbowały zebrać niezliczone marmury rozrzucone wszędzie w wyniku wybuchu i otworzyć przejścia pomiędzy ruinami spalonych domów.

 Morosini potwierdza przywileje komunalne Ateńczyków, umożliwia samorządność i uznaje prawa arcybiskupa i duchowieństwa ortodoksyjnego.

Antyki spółki Robin Symes zostały odzyskane przez państwo greckie.

Posągi, figurki, rzeźby, wazy, biżuteria i inne przedmioty użytku pochodzące z czasów od neolitu do wczesnego Bizancjum, które znajdowały się w posiadaniu likwidowanej spółki Robin Symes LTD, zostały odzyskane przez państwo greckie i są repatriowane po pomyślnym zakończeniu długotrwałego  procesu roszczeniowego. 

Antyki liczą one 351 obiektów i 25 grup obiektów. Wraz z tymi przedmiotami do Grecji wracają pojedyncze fragmenty i liczne grupy powiązanych z nimi skorup naczyń, których liczba zostanie ustalona po ich konserwacji.

Minister Kultury i Sportu Lina Mendoni złożyła następujące oświadczenie: 

„Trudna sprawa, którą zajmowało się Ministerstwo Kultury i Sportu przez ponad 17 lat, została dziś zamknięta repatriacją dziesiątek zabytków, które zostały nielegalnie wywiezione z naszego kraju.

W ostatnich trzech latach pracowaliśmy systematycznie i metodycznie, zintensyfikowaliśmy wysiłki, aby osiągnąć efekt końcowy. Dziękuję urzędnikom, którzy pracowali z oddaniem i poświęceniem, aby przywrócić naszej ojczyźnie utracone antyki. Repatriacja nielegalnie wywiezionych dóbr kultury jest priorytetem Ministerstwa Kultury i Służby Archeologicznej. Serdeczne gratulacje dla tych, którzy przez lata przyczynili się do pomyślnego zakończenia sprawy.”

Zgodnie z komunikatem Ministerstwa Spraw Zagranicznych, początek roszczeń sięga 2006 roku, kiedy to rozpoczęło się śledztwo władz greckich w sprawie aktywów firmy Robin Symes LTD w Grecji i poza nią. 

Po skoordynowanych i wytrwałych staraniach, które trwały łącznie 17 lat i które nasiliły się w latach

2020-2023, prośba Grecji została spełniona, co zaowocowało zwrotem żądanych antyków.

Tym samym dobiegło końca wieloletnie roszczenie strony greckiej do ww. przedmiotów, które znajdowały się w posiadaniu likwidowanej spółki Robin Symes LTD

-zdjęcia -źródło internet 

Grecka wyspa Alonissos na szczycie listy 50 najlepszych miejsc do nurkowania na świecie.

Grecka wyspa Alonissos otrzymała ważne międzynarodowe wyróżnienie dzięki niedawnej publikacji kompletnego przewodnika National Geographic dotyczącego najlepszych miejsc do nurkowania na świecie.

Przewodnik zatytułowany „A Diver's Guide To The World” jest wynikiem wieloletnich badań wybitnych autorów, którzy przemierzyli całą planetę, aby stworzyć 50 najbardziej imponujących i jakościowo najlepszych miejsc do nurkowania. 

               Na liście polecanych miejsc pierwsze miejsce zajmuje Alonissos, jako jedyny grecki region. 

Dodatkowo na liście znajdują się destynacje z Australii , Nowej Zelandii , Mozambiku , Filipin , Malty, Francji , Seszeli , Ekwadoru , Belize , Indonezji , Tanzanii , Japonii , Wielkiej Brytanii , Polinezji Francuskiej , Madagaskaru , Tajlandii, Meksyku , Republiki Południowej Afryki , Chile i wiele egzotycznych wysp.

Autorzy przewodnika, którzy odwiedzili wyspę w ramach misji dziennikarskiej we współpracy z Gminą Alonissos, zwrócili uwagę na naturalny park morski, trasy spacerowe, lokalną kuchnię, ale także perspektywę otwarcie nowych podwodnych muzeów w Alonissos. 

„Każdego dnia budujemy nową tożsamość wyspy jako miejsca do nurkowania i specjalnych form turystyki.  Co roku robimy lepsze wrażenie na arenie międzynarodowej i zdobywamy większe udziały na rynkach zagranicznych" powiedział burmistrz Alonissos Petros Vafinis.

Zdjęcia - źródło internet 

Ostrakony i sądy skorupkowe w Starożytnej Grecji.

 Ostrakon ('Οστρακο) to skorupa czy często zakrzywiony fragment naczyń ceramicznych. 

Ostrakony były  używane jako materiały piśmienne na których wydrapywano ostrymi ołówkami lub pisano atramentem znaki lub napisy. 

Czym był ostracyzm ? 

Uważany był nie za karę ale za środek ograniczania władzy jednostki, zawsze gdy obawiano się, że któryś z obywateli zdobył na tyle władzę iż może on zagrażać wolności narodu obalając rząd i narzucając tyranię. 

Po raz pierwszy taką instytucję ochrony ustanowił polityk i demokrata Klejstenes. Przyniosło mu to tytuł założyciela demokracji ateńskiej, która osiągnęła swój szczyt w V w. p.n.e. 

Agora Grecka - zdjęcie Renata Karagiannaki /prywatny zbiór/

Agora Grecka - zdjęcie Renata Karagiannaki 

Raz w roku Ateńczycy zbierali się na Agorze zgodnie z decyzją Eklezji - Zgromadzenia Ludowego- i głosowali przeciwko każdej osobie, którą uważali za niebezpieczną dla demokracji ateńskiej. 

Aby można było wydalić takiego obywatela musiał on zdobyć minimum 6000 głosów. Skazaniec był zobowiązany w ciągu 10 dni opuścić Ateny. Wydalenie było na okres 10 lat. 

Ofiarami ostracyzmu w starożytnych Atenach było wielu znanych Ateńczyków m.in. Temistokles, Tukidydes, Kimon, Arystydes.

Ostrakony z nazwiskami znanych ateńskich polityków, które można zobaczyć w Muzeum Agory znajdującym się w zrekonstruowanym budynku Stoa Attalosa - zdjęcia ze zbiorow prywatnych- Renata Karagiannaki  

Zrób ze mną sos tzatzki.

 

Zapraszam dziś w krainę aksamitnego i wyjątkowego w smaku sosu TZATZIKI.

Podawany jest zazwyczaj do dań pieczonych, smażonych i z grilla.

Wyśmienity jako dodatek do pieczonego pieczywa czy ziemniaków. Oddzielnie też jako przystawka do ouzo czy raki. 

Prosty w wykonaniu. 

Poznaj przepis i spróbuj wykonać samemu.

Przepis na tzatziki.

Ogórka  /o wadze w przybliżeniu 125g/ ścieramy na grubej tarce. W dalszej kolejności odciskamy z soku.

Przeciskamy 3 ząbki czosnku przez praskę. Łączymy ogórek i czosnek z 500 g gęstego jogurtu greckiego 

typu stragisto. Dodajemy sól, pieprz, ja dodaje pół szklanki oliwy z oliwek i 2 łyżki octu. Jeśli uważacie, że  te pół szklanki oliwy to dużo,  zmniejszcie jej ilość.  Do dekoracji możemy użyć oliwek.

SMACZNEGO ! 

Bamia czyli gulasz przygotowany z okry.

 Okra to jedno z moich ulubionych dań. 

Kroję 2 cebule. Potem wrzucam je do  rondelka,  dodaje oliwę, odrobinę soli i chwilkę podduszam.  Dodaje okrę i delikatnie mieszam. Dalej dodaję do smaku sól, koperek, trochę pieprzu, pokrojonego pomidora i ciepłą wodę tyle by przykryło zawartość rondla. Później już nie mieszam, tylko w trakcie gotowania potrząsam lekko garnkiem by zawartość nie przywarła do dna. Gotuje pod przykryciem do miękkości. 

Pyszne !

Podaję z ciemnym pieczywem.

O tym dlaczego Grecy bielą domy na Wielkanoc.

 

W Wielki Tydzień na wyspach i w mniejszych miejscowościach na prowincji mieszkańcy mają zwyczaj bielenia swoich domów i podwórek.

Ale i tu w Atenach w dzielnicach oddalonych od centrum często można spotkać ten zwyczaj wśród właścicieli starszych parterowych domów.

Do bielenia używają wapna. Zazwyczaj starają się robić to w godzinach gdy nie ma dużego ruchu na ulicach. Po bieleniu stoją i pilnują by nikt z przechodniów nie zabrudził ich świeżo pomalowanych podwórek, chodników i domów. 

Tradycja bielenia. 

Ten zwyczaj jest ściśle związany z miejscowościami na prowincji. 

Biały kolor jako synonim czystości podkreśla zbliżający się świąteczny czas.

Dlatego Grecy właśnie przed największymi  świętami taki jak  Boże Narodzenie, Pascha i 15 sierpnia zazwyczaj bielą swoje domostwa. 

Jednak ten obyczaj szczególnie odradza się w Wielkanoc. 

Dokładają starań by ich podwórka w Wielki Piątek były czyste gdy przechodzi procesja z Epitafium. 

Tradycja bielenia wapnem jest głęboko zakorzeniona w Grecji od czasów starożytnych. 

W domach w okresie epoki mykeńskiej używano też zaprawy wapiennej. 

Gdy w XIV wieku mieszkańcy obszarów Morza Śródziemnego nawiedziła zaraza, bielenie domów wapnem stało się obowiązkiem ze względów higienicznych. 

I tak do XVIII wieku zwyczaj ten stał się powszechnym środkiem ochrony zdrowia publicznego. 

Od XVI wieku na greckich wyspach dominującym kolorem domów stała się biel. 

W 1928 roku w Atenach i innych rejonach Grecji wybuchła epidemia dengi. 10 lat później Joannis Metaksas nałożył dekret nakazujący obowiązkowe bielenie wapnem domów na wyspach. Miało to zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób. 

Mieszkańcy wysp utrzymali biały kolor do dziś. Oprócz względów higienicznych odbija on promienie słoneczne czyniąc domy chłodniejszymi. 

Białe domy na greckich wyspach są obecnie nieodłącznym i charakterystycznym elementem krajobrazu. 

- wykorzystane zdjęcia pochodzą z internetu i ze zbiorów prywatnych-